Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ Ο ΒΟΥΚΕΦΑΛΑΣ

Θέλω χωρίς ντροπή, αλλά αντίθετα με περηφάνια, να σας ανακοινώσω το ηρωικό μου γένος. Ναι, είμαι απόγονος του Βουκεφάλα. Το παράστημα μου, η λεβεντιά μου, ο θυελλώδης καλπασμός μου, αλλά ακόμα περισσότερο το επώνυμο μου «Βουκεφαλάτος», θα πείσει και τον πιο δύσπιστο.

Ναι, είμαι απόγονος και μάλιστα έγγονας του Βουκεφάλα. Η μεγαλοπρεπής γενιά μου σας είναι πιστεύω ήδη γνωστή. Ο παππούς μου ο Βουκεφάλας ήταν το αγαπημένο άλογο του Μέγα Αλέξανδρου. 

Πριν φύγει για «τουρνέ» στην Ασία ο  Βουκεφάλας μαζί με τον πασίγνωστο καβαλάρη του, υπό συνθήκες που δεν μου επιτρέπεται να περιγράψω, κατέλειπε γένος μέγα, εκ του οποίου κατάγομαι. Έτσι είμαι εδώ κοντά σας, εγώ ο έγγονας ενδόξου πάππου...

Αλλά και αν δεν είμαι έγγονας του Βουκεφάλα, ποιος από εσάς θα το πάρει χαμπάρι; Το λέω λοιπόν και όποιος το χάψει, το χάψε. Εξ άλλου οι Κεφαλονίτες μου φαίνεται, έχουν τελευταία μάθει να τρώνε «κουτόχορτο» ή διαφορετικά να τρώνε ότι τους σερβίρουν.

Γιατί αναφέρομαι σε αυτό;

Προχθές παρακολούθησα διακριτικά το συνέδριο προσκόπων που οργανώθηκε στην Κεφαλονιά, υπό την αιγίδα του Δήμου. Εκει τα γνωστά δημοτικά λυκόπουλα, ο Παρίσης, ο Κεκκάτος, ο Τζωρτζάτος, ο Κωσταντάκης, βάλαν το φουλαράκι τους, τραβήξαν και κάτι δεκάρικους λόγους και όλοι είχαν κάτι να πουν για τον Αθανάσιο Λευκαδίτη, τον ιδρυτή του προσκοπισμού, τον οποίον εμφάνιζαν ως παππού του πασίγνωστου Χρήστου Λευκαδίτη, αντιπροέδρου του Λιμενικού Ταμείου.

Τη δουλεία την είχαν στρώσει από παλαιότερα, τον Ιούνιο του 2014, όταν η τουριστική επιτροπή του Δήμου αποφάσισε να διοργανώσει φεστιβάλ προσκοπισμού προς τιμήν του συμπατριώτη μας Αθανασίου Λευκαδίτη, φερόμενου παππού του Χρήστου Λευκαδίτη.

Το στήσανε το φεστιβάλ μια χαρά, σκάσανε μύτη και τα τοπικά δημοτικά λυκόπουλα και εκεί... «μπράβο του παππού που έχει τέτοιον έγγονα και μπράβο του έγγονα που έχει τέτοιον παππού και πάλι μπράβο και ζήτω μας και είμαστε προσκοπάρες και σαν και μας κανείς και φτου μας μην μας ματιάσουμε.» 

Κάποια στιγμή είναι αλήθεια ότι συγκινήθηκα από το κλιμα. Δίπλα μου όμως καθότανε ένας πρόσκοπος γάιδαρος, χειρότερος από μένα, ένας γάιδαρος από την Πατρα, δηλαδή Μωραίτης: 

-  «Βρε Βουκεφαλάτε», μου λέει, «εσείς δεν έχετε το θεό σας, παραείστε!!! Τι ψυχή θα παραδώσετε μωρέ;;; Τον κάμετε ρετάλια τον ιδρυτή μας, τον Αθανάσιο Λευκαδίτη!» 

Απορημένος κοίταξα στα μάτια τον Mωραίτη γάιδαρο και τον ρώτησα; 
-   «τι εννοείς συνγάιδαρε;;;» 
-  «Να», μου λεει, «καλός είναι ο παππούς, καλός και ο έγγονας, μόνο που ο Αθανάσιος Λευκαδίτης πέθανε άγαμος και άτεκνος και η ύπαρξη εγγονού θα ανάγετο σε θείο έργο!»

Εκεί το σκέφθηκα, αφού εδώ στην Κεφαλονιά ο καθένας δηλώνει ό,τι θέλει και λέει ό,τι θέλει, αφού ο άτεκνος Αθανάσιος Λευκαδίτης έφθασε να έχει εγγονό, έτσι και εγώ θα πω ότι είμαι έγγονας του Βουκεφάλα και επ’αυτού δεν δέχομαι πλέον συζήτηση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.